…στην βάση μου θα έλεγε κανείς…..
Πως τα κατάφερα έτσι ακόμη αναρωτιέμαι…
800 χιλιόμετρα μακριά από μαμά μπαμπά κι αδέρφια….φίλες..
Άραγε κάνω καλά ,
που διεκδικώ μια καινούργια ζωή τόσο μακριά τους ;…..
υπάρχουν φορές που η θλίψη είναι αφόρητη…
τι περίεργο…
όταν είμαι εδώ νιώθω μόνη…
όταν είμαι «σπίτι» μου….νιώθω μισή….
4 σχόλια:
Κοριτσάκι..η "βάση σου" είναι εκεί που είναι κι η ψυχή σου..
Κάποια στιγμή όλοι χωριζόμαστε απ'την γονεϊκή μας οικογένεια, σκοπός είναι να περνάμε καλά και να μας "γεμιζει" η νέα μας....κι ας είναι και λίγο μακρύτερα απ'όσο θα θέλαμε.
Τί να κάνουμε;..όλα δεν μπορούμε να τα έχουμε .
Φιλιά και πολλές πολλές ευχές για Καλή Χρονιά!
Καλη Χρονια Καπετανισσα!!!!
να χαιρεσαι την οικογενεια σου!!!
...εχεις δικιο σ'αυτα που λες...
αυτα ειναι που με φερνουν
στην "πινεζα" του χαρτη...
αλλα που και που...
ερχεται ενα σφιξιμο στην στομαχι...
Καλε, θα γραψεις καθολου;
....διαβαζοντας σας...
συν-μπλογκιτες/ισες...
κομπλαρω...
δεν το χω το ταλεντο σας να μαγνητιζω τον αναγνωστη...
θαρρω ειναι σοφοτερο..
να γραφω οταν τα συναισθηματα....
οι σκεψεις...ειναι τοσο εντονα.
πρεπει να γινουν λεξεις..για να με λυτρωσουν...
αυτα...
Δημοσίευση σχολίου